Wetgever legt lange betalingstermijnen bij handelstransacties aan banden
Ondernemingen ondervinden vandaag nog steeds heel wat moeilijkheden door het betalingsgedrag van hun professionele klanten. Vooral in relaties tussen grote ondernemingen en KMO’s gebruiken grote ondernemingen vaak hun machtspositie om langere betalingstermijnen af te dwingen. De wet van 14 augustus 2021 tracht aan deze problematiek tegemoet te komen door de wet van 2 augustus 2002 inzake de bestrijding van betalingsachterstand bij handelstransacties te verstrengen en de achterpoortjes te sluiten. De nieuwe regeling is in werking getreden op 1 februari 2022.
Als algemene regel geldt dat, indien er in de overeenkomst geen specifieke datum of betalingstermijn werd afgesproken, elke betaling in handelstransacties tussen ondernemingen dient te gebeuren binnen een termijn van 30 kalenderdagen. Partijen kunnen hier echter contractueel van afwijken en een langere betalingstermijn bedingen op voorwaarde dat de betalingstermijn niet meer dan 60 kalenderdagen betreft.
Voor deze wetswijziging werd de maximale betalingstermijn door ondernemingen vaak omzeild door een procedure voor aanvaarding of controle ter verificatie van de conformiteit van de goederen of diensten te vereisen alvorens tot betaling over te gaan. De wet van 2 augustus 2002 bepaalde voor de wetswijziging dat deze procedure maximum 30 kalenderdagen mag duren. Bijgevolg kon de onderneming gebruik maken van dit achterpoortje om de maximale betalingstermijn op te trekken naar 90 kalenderdagen.
De wetgever heeft een einde gesteld aan dergelijke praktijk door voortaan te bepalen dat de duur van de verificatie-en controleprocedure integraal deel uitmaakt van de maximale betalingstermijn zodat de volledige betalingstermijn in ieder geval nooit 60 kalenderdagen kan overschrijden. Een beding dat voorziet in een langere betalingstermijn wordt voor niet geschreven gehouden en men valt dus terug op de wettelijke betalingstermijn van 30 dagen.
Tenslotte stelde de wetgever vast dat ondernemingen in de praktijk vaak creatief omgingen met het contractueel invullen van de ontvangstdatum van de factuur. Aangezien de betalingstermijn pas begint te lopen vanaf de ontvangst van de factuur door de schuldenaar, kon men op die manier betalingstermijnen minstens met een beperkte termijn verlengen. De wet bepaalt nu dat de betalingstermijn begint te lopen vanaf de dag volgend op die van de ontvangst door de schuldenaar van de factuur of van de ontvangst van de goederen of diensten, indien de datum van ontvangst van de factuur niet vaststaat of indien de schuldenaar de factuur eerder ontvangt dan de goederen of diensten. Voortaan zijn andersluidende contractuele afspraken over de ontvangstdatum dus verboden.
Het verdient aanbeveling om naar aanleiding van de wetswijziging uw algemene voorwaarden of standaard overeenkomsten onder de loep te nemen en na te gaan of zij nog steeds in overeenstemming zijn met de gewijzigde wetgeving.
Wenst u graag ons advies en/of hulp bij de aanpassing van uw algemene voorwaarden of standaard overeenkomsten of heeft u nog vragen in verband met de betalingstermijnen bij handelstransacties? Aarzel dan niet om ons te contacteren via hello@fourfive.be. Onze experten bij Four & Five helpen u graag verder.